رضايت خدا را ميخواهند و خدا و رسول او را كمك ميكنند، آنان (در ادعاى خود) راستگويانند».

4ـ همراهان پيامبر با صفات ويژه

گروه چهارم، به عنوان همراهان پيامبر با صفات ويژهاى معرفى شدهاند كه وجود اين صفات مايه رستگارى آنان خواهد بود.

((مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ اَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَريهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِى وُجُوهِهِمْ مِنْ اَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِى التَّوراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِى الاِْنْجِيلِ... وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهْمْ مَغْفِرَةً وَ اَجْراً عَظِيماً))(سوره فتح/29).

«محمد رسول خدا است; و آنان كه همراه او هستند، بر كافران سخت و با هم مهربانند، آنان را در حال ركوع و سجود ميبينى، كرم و خشنودى خدا را ميطلبند، نشانه آنان اين است كه در چهره آنان آثار سجده است، اين توصيف آنان است در تورات و انجيل... خدا به آن دسته از ايشان كه ايمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند، آمرزش و مزد بزرگ وعده داده است».

علل رستگارى آنان، همان است كه در اين آيه وارد شده است، ولى بايد اين علل تا پايان زندگى آنان بر قرار باشد، اگر در پايان زندگى نسبت به مسلمانان سخت و آشتى ناپذير و به كافران مهربان باشند و يا ركوع و سجود خود را ترك كنند، هرگز نميتوان به حكم اين آيه، بر رستگارى جاودانى آنان استدلال كرد.

اين آيه، نه تنها از شايستگى ياران رسول گرامى گزارش ميدهد، بلكه به صورت يك اصل كلى شايستگى همه مسلمانانى را كه با اين ويژگيها همراهند،