در اين سپاه مأموريت داد، ولى تنها دو روز از اين جريان گذشته بود كه تب، پيامبر را فرا گرفت، اكثريت قابل ملاحظهاى، فرمان پيامبر را ناديده گرفته و به بهانه اينكه او بيمار است و مدينه نياز به حفاظت و حراست، دارد، به مصلحت گرايى پرداخته و نص او را نديده گرفتند و پس از خروج از مدينه و حضور در اردوگاه «جرف»، بار ديگر به مدينه بازگشتند و همين امر موجب ناراحتى شديد پيامبر شد[1].

اجتهاد در برابر نص، پس از در گذشت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)

گرد آورى تمام موارد اين نوع اجتهاد، پس از رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) بيش از آنست كه در اين بخش بگنجد، ما تنها نمونههايى را متذكر ميشويم:

3ـ قرآن به روشنى يكى از موارد صرف زكات را «المؤلفة قلوبهم» ميشمارد. و ميفرمايد:

((اِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكِينِ وَ الْعامِلِينَ عَلَيْها وَ الْمؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ)) (سوره توبه/20 ـ 21).

«زكات، از آن تهيدستان و بينوايان و كارگزاران آن و كسانى است كه قلوب آنان با دادن زكات، به اسلام متمايل ميشود».

ولى متأسفانه، در همان آغاز حكومت ابيبكر، اين گرو،ه به بهانه بينيازى، نسبت به سهم خود، از زكات محروم شدند و مصلحت گرايى بر نص قرآن مقدم شد. در نتيجه حكم الهى در طول چهارده قرن زير پا گذاشته شد.

4ـ نه تنها سهم «المؤلفة قلوبهم»، از ليست زكات بگيران حذف شد، بلكه سهم «ذى القربى» نيز از ليست خمس بگيران، محو گرديد. خمس غنائم، به