عبرى ميخواندند و به عربى ترجمه ميكردند. پيامبر دستور داد كه مسلمانان، آنان را نه تصديق كنند و نه تكذيب و به آنان بگويند ما به خدا و به آنچه بر شمار نازل كرده است ايمان داريم».

ابن عب[1]اس بر ريزه خواران دانش علماء اهل كتاب نهيب ميزند، و ميگويد: «چگونه از اهل كتاب سئوال ميكنيد، كتاب شما كه بر پيامبر خدا فرستاده شده، تازهترين كتاب، و هنوز جوان است و پير نشده است و به شما خبر داده است كه علماء اهل كتاب، كتاب خدا را دگرگون كردهاند و كتابى را شخصاً نوشته و گفتهاند كه اين كتاب خدا است، تا آن را به بهاى كمى بفروشند. آيا پيامبر، شماها را از سئوال و پرسش از آنان نهى نكرده است؟ به خدا سوگند، از آنان كسى را نديدم، از آنچه كه بر شما نازل شده است، بپرسد».

اين روايات حاكى است كه پيامبر، مسلمانان را از اين نوع آميزشهاى علمى بازداشته است و علت آن نيز روشن است.

بنابر اين، حديثى كه ابو هريره از پيامبر نقل ميكند ـ كه از بنى اسرائيل سخن نقل كنيد [2]، يا دروغ است يا مربوط به مواردى است كه از خارج بر صحت آن آگاه باشيم.

انگشت شيطان با پهلوى پيامبران بازى ميكند

خوش بينى مسلمانان، به قهرمانان اساطير از احبار و رهبان، سبب شد كه بافتههاى آنان هر چند به قيمت اهانت به پيامبران تمام شود، در كتب حديث به عنوان روايات منتخب از ششصدهزار حديث، وارد شود. اگر باور نمى كنيد، به