كس بخواهد قدرت و ملك ميبخشد»[1].

از ميان صحابه، گروهى مانند ابو هريره از كعب اخذ حديث كردهاند. همين گفتار كعب در روايات ابو هريره نيز وارد شده كه: «الخلافة بالمدينة و الملك بالشام»[2].

اين احاديث و گزارشها، شالوده خلافت معاويه را ريخت و دلها را متوجه او كرد.

رمز نفوذ فرهنگ بيگانه

نفوذ فرهنگ بيگانه در ميان يك ملّت در گرو دو مطلب است:

1ـ ناشران فرهنگ بيگانه خود را عالم و دانشمند، معرفى ميكنند و به قدرى سخن ميگويند كه ساده لوحان، آنان را «اوعية العلم» و منابع دانش ميپندارند.

2ـ آنان پيوسته با مراكز قدرت ارتباط برقرار ميكنند و از قدرت آنان در تعقيب اهداف خود بهره ميگيرند.

اتفاقاً هر دو شرط درباره كعب، كاملاً فراهم شد. او به عنوان عالم و دانشمند و آگاه از عهدين، وارد مدينه شد، و به قدرى سخن گفت كه اذهان صحابه پيامبر را به خود جلب، و براى اخذ حديث آماده كرد. سپس با مركز قدرت، آنچنان مربوط شد كه عثمان، مشكلات خود را با او در ميان ميگذاشت. و مثل ابوذر غفارى را به علّت مخالفت با او توبيخ ميكرد.

اين بررسى اجمالى از زندگى يك فرد يهودى است كه با مكر و حيله، در ميان مسلمين براى خود جا باز كرد و به تشويش احاديث پرداخت. كسانى كه بخواهند از