«خداوند مؤمنان را بر اين حال كه شما هستيد نمى گذارد تا پليد را از پاك جدا كند».

2. (وَما كانَ اللّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلى الغَيبِ وَلكِنّ اللّهَ يَجْتَبى مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشاءُ).

«خداوند شما را بر غيب مطلع نمى سازد ولى از فرستادگان خويش هر كس را بخواهد برمى گزيند».

با توجه به سياق آيه مقصود از كلمه «خبيث» همان مسلمان نماهاى منافق هستند همچنان كه منظور از «طيب» مؤمن واقعى است.

خداوند در نخستين فراز اين آيه به جامعه مسلمانان هشدار مى دهد كه خدا جامعه شما را به اين حالت (كه منافق و مسلمان به هم آميخته و از هم شناخته نمى شوند) رها نخواهد كرد بلكه خدا، منافق را از مؤمن جدا خواهد ساخت و براى جداسازى منافق از مؤمن در خود آيه دو راه ارائه شده است:

راه نخست: آنان را آزمايش مى كند و از اين راه اين دو گروه از هم جدا مى شوند.

راه ديگر: از طريق علم غيب، مؤمن را از منافق براى پيامبر خود جدا مى سازد و اين راه مخصوص گروهى از مردم يعنى پيامبران است آن هم نه همه پيامبران بلكه برگزيدگان آنان و به اين