نوع شائبه مجاز، مانند:لااله الاّ اللّه، لا رطب ولا يابس إلاّ فى كتاب مبين، مثلاً موقعى كه اصلاً مردى اعم از پير و جوان، سالم و بيمار، در خانه نباشد مى گويند: «لا رجل فى الدار».

2. نفى جنس، نه به صورت واقعى و حقيقى، بلكه به شكل مجازى، به طورى كه اگر فردى در خانه موجود باشد آن را به علتى ناديده گرفته و نفى جنس مى نمايند. مثلاً مردى در خانه را مى زند و مى گويد: در خانه كسى هست؟ با اين كه پيرمرد بيمارى كه توانايى حركت ندارد، در خانه هست ـ مع الوصف ـ در پاسخ او مى گويند كسى در خانه نيست اين نفى حقيقت، به طور حقيقى نيست، بلكه به طور مجازى است به خاطر اين كه چون آن فرد موجود، به درد سؤال كننده نمى خورد، او را ناديده گرفته و مى گويند كسى در خانه نيست.

اميرمؤمنان(عليه السلام) به ياران ترسو و اصحاب بهانه جوى خود، كه سرما و گرما را بهانه مى كردند و از جهاد با معاويه برمى تافتند مى گويد: «يا أشباه الرجال ولا رجال»; «اى مردنماها كه مرد نيستيد»، يك چنين نفى حقيقت به داعى و انگيزه هاى مختلف در زبان عرب و احاديث اسلامى فراوان است مانند: «لا صلاة لجار المسجد إلاّ فى المسجد».