نيست.[1]

رابعاً: منافقان عصر رسالت آن چنان نبودند كه تا آخر شناخته نشوند قرآن مجيد آنان را به عناوين مختلف معرفى كرده است مانند:

(وَإِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجسامُهُمْ وَان يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَولِهِمْ كأَنّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدةٌ يَحْسَبُونَ كُلّ صَيْحَة عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللّهُ أَنّى يُؤْفَكُونَ).[2]

«هنگامى كه آنها را مى بينى شكل و قيافه آن ها ترا به شگفت مى آورد و اگر سخن بگويند(بر اثر قيافه حق به جانبى كه به خود مى گيرند) ترا به سخنان خود جلب مى كنند، و به گفتار آنها گوش مى دهى گويا چوب هايى هستند كه به ديوار تكيه داده شده هر صدايى را بر ضد خود مى پندارند. آنها دشمنان واقعى هستند از آنها بپرهيز! خدا آنها را بكشد! چگونه از حقيقت روى گردانند».

در اين آيه خداوند، منافقان عصر رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) را به صفات زير توصيف كرده است: