(إِنْ أَتّبِعُ إِلاّ ما يُوحى إِلَىّ).

«من تنها پيرو وحى هستم».

يعنى بدون تعليم الهى و وحى، علم غيب ندارم امّا از راه وحى آگاه مى شوم و با توجه به بيانى كه در توضيح آيه نخست آورده شد مفاد اين آيه نيز روشن تر مى گردد.

آيه سوم

(وَلا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدى خَزائِنُ اللّه وَلا أَعْلَمُ الْغَيْب...).[1]

اين آيه با آيه دوم يكسان است و توضيح بيشترى لازم ندارد.

آيه چهارم

(قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضرّاً إِلاّ ما شاءَ اللّه وَلَوْ كُنْتُ أَعلمُ الْغَيبَ لاستَكْثرتُ مِنَ الْخَيرِ وَما مَسَّنىَ السُّوءُ إِنْ أَنا إِلاّ نَذيرٌ وَبَشير لِقَوم يُؤْمِنُون).[2]

با توجه به توضيحى كه در ذيل آيه نخست داده شده; مفاد