درباره فراز نخست، اجمال سخن اين است كه: مشركان تصور مى كردند كه پيامبر بايد از لوازم بشرى مانند غذا خوردن و راه رفتن و خوابيدن و... پيراسته باشد و مى گفتند اگر محمد(صلى الله عليه وآله وسلم)پيامبر است پس چرا غذا مى خورد و در كوچه و بازار راه مى رود اگر پيامبر باشد بايد از چنين آثار بشرى منزه و پيراسته باشد و اين انتقاد را با جمله زير و اشباه آن بيان مى كردند.

(ما لِهذا الرَّسُولِ يَأَكُلُ الطَّعامَ وَيَمْشى فِى الأَسْواقِ...).[1]