سؤال دوم

در قرآن مجيد آياتى است كه علاوه بر اين كه «علم غيب» را مختص به خدا مى داند، از ديگران نفى مى كند مانند اين آيات:

1. (وَعِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاّ هُوَ...).[1]

«كليدهاى غيب نزد خداوند است و هيچ كس جز او بر آنها آگاه نيست».

2. (لا يَعْلَمُ مَنْ فِى السَّموات وَالأَرْضِ الْغَيبَ إِلاّ اللّهُ...).[2]

«در آسمانها و زمين هيچ كس جز خدا غيب نمى داند».

آيا اين آيات با آگاهى پيامبران و امامان از غيب، منافاتى ندارد؟

پاسخ

هنگامى كه اين آيات را كنار آياتى قرار دهيم كه مفادش اين