مقدّمه

تضادهاى اجتماعى مايه تكامل جوامع بشرى است

تضادهاى اجتماعى و اختلاف هاى فكرى و ايدئولوژى، مايه پيشرفت و تكامل جامعه انسانى است. نه تنها تضادهاى مسلكى و فكرى، كه تضادهاى طبيعى، اساس نظام آفرينش هستند و اگر تضاد و تباين از دستگاه طبيعت برچيده شود، نظام آفرينش از هم مى پاشد.

تضاد و كشمكش در مركز منظومه و سياراتى كه بر گرد آن مى گردند، حافظ نظام منظومه ماست; جاذبه نيرومند خورشيد و نيروى «گريز از مركز» سيارات، نظام موجود را به جهان بخشيده است و اگر، اين تضاد از ميان برود، اثرى از زندگى و تكامل جانداران باقى نمى ماند.

ميكرب هايى كه در هوا و محيط ما پراكنده هستند و با انسان سر جنگ و ستيز دارند، ارزنده ترين خدمت را به انسان انجام مى دهند;زيرا گلبول هاى بدن ما را، در برابر خطرات داخلى و خارجى نيرومند مى سازند و اگر چنين دشمنانى در محيط زندگى ما نبودند و بشر مدتى در محيط دور از ميكرب مى زيست در برابر ناملايمات بسيار ناتوان بوده و مقاومت خود را در مقابل حوادث ناگوار از دست مى داد.

چنين دشمنانى، حكم «واكسن» را دارند كه قدرت و مقاومت سلول هاى بدن