و بهانه براى فرار از سرما و گرما مى آوريد، پس به خدا سوگند(در ميدان جنگ) از شمشير زودتر فرار خواهيد نمود. اى افرادى كه به ظاهر مرد هستيد ولى مردانگى نداريد!».

روان شناسان توسل به اين عذرهاى كودكانه را گواه بر تزلزل خاطر و بى ارادگى مى دانند و معتقدند كه چنين افرادى در هيچ زمانى گامى به پيش نمى گذارند و افرادى بى مصرف و عاطل و باطل مى گردند. شايسته اين افراد همان است كه در آيه هشتاد و دوم فرموده است كه بر روزگار سياه خود بگريند و كمتر بخندند.

وظيفه فرمانده سپاه با اين افراد

چنين افراد سست عنصر و بى اراده و بى علاقه به هدف، هرگز به درد جهاد نمى خورند; هر آنى فكر فرار و تخليه سنگر، در مغز خود مى پرورانند. روى اين اصل در آيه هشتاد و سوم به پيامبر دستور مى دهد كه ، افراد مزبور حق حضور و جنگ ندارند; زيرا آنان در گذشته آزمايش خوبى نداده اند، چنان كه مى فرمايد:(فَاقْعُدُوا مَعَ الْخالِفين):«بايد مانند بازنشستگان از حضور خوددارى كنند».