كرده اند ولى هرگز نتوانسته اند مكتب خود را در سراسر جهان پياده كنند ودر هرعصرى گروه هاى بى شمارى به مخالفت با پيامبران برخاسته و سد راه آنان بوده اند، ولى قرآن مبارزه اهل باطل را بامكتب حق يك مبارزه موقت تلقى مى كند ومعتقد است كه سنگرهاى باطل سرانجام فرو ريخته وبرنامه هاى پيامبران درجهان گسترش پيدا خواهد كرد.

قرآن اين حقيقت را طى آياتى چند بيان مى كند:

(إِنَّا لنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذينَ آمَنوُا فِي الْحَياةِ الدُّنيا...)[1] ما پيامبران وفرستادگان خود وافراد با ايمان را دردنيا وآخرت كمك مى كنيم.

قرآن درآيه ديگر ازتعلق مشيت الهى بر پيروزى پيامبران درآينده سخن مى گويد آنجا كه مى فرمايد: (وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ )*إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ*وَإِنَّ جُنْدَنالَهُمُ الْغَالِبُوَن) [2] اراده و مشيت ما به پيروزى پيامبران تعلق گرفته است،آنان كمك شدگان هستند وسپاه ما (سپاه توحيد) پيروز است.

ودر آيه ديگر مى فرمايد: (كَتَبَ اللّهُ لأَغْلَبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي)[3] خداوند برخود واجب و لازم شمرده است كه او وپيامبران وى برقواى كفر غلبه كنند.

هـ ـ در مبارزه حق وباطل، حق پيروز است.

آيات قرآنى نه تنها نظام تكوين را نظام خير، وغلبه خير بر شر مى داند بلكه سرانجام نظام اجتماعى انسان را نظام استوار مى داند كه درآن، نظام توحيد بر نظام شرك و طاغوت غلبه كرده و پيروزى ازآن صالحان وراستگويان خواهد بود، ازاين جهت مى فرمايد:( بَلْ نَقْذِفُ بِاْلحَقِّ عَلَى الْباطِلِ فَيَدْمَغُهُ فإِذَا هُوَ زَاهِق...ٌ) [4] ما