حق را بر باطل مى زنيم وآنرا نابود مى سازيم ناگهان آن پوچ و تباه است.

قرآن درآيه ديگر حق وباطل را به آب وكف تشبيه مى كند باطل بسان كف بر دوش حق سوار مى شود وبا حركت حق حركت مى كند اماديرى نمى پايد باطل هاى كف گونه فروكش كرده و حق وحقيقت بسان آب حيات دردلها باقى مى ماند:

(أَمَّا الزَبدُ فَيَذْهَبُ جُفَآءً وَأَمّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الاْرْضِ)[1] كفهاى روى آب نابود مى شوند وآنچه براى مردم مفيد است در زمين باقى مى ماند.

و ـ كمك هاى غيبى در سرانجام جامعه ها

قرآن معتقد است كه درسرانجام جامعه ها افراد فداكارى پيدا مى شوند كه با تمام قدرت درعزت اسلام و ذلّت كفر مى كوشند واز اين طريق به گروهكها هشدار مى دهد كه اگر از جاده مستقيم توحيد منحرف شوند وبه جاهليت باز گردند هرگز آيين حق با انحراف آنان نابود نمى شود.ودرطول تاريخ كه جامعه انسانى روبه كمال است افرادى پيدا مى شوند كه خداوند آنان را دوست دارد وآنان نيز خدارا دوست دارند آنان درمقابل گروه با ايمان متواضع ودر برابر كافران عزيز وسركشند. درراه خدا كوشش مى كنند واز سرزنش وسرزنش كنندگان نمى ترسند، آنجا كه مى فرمايد:

(يَا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا مَنْ يَرتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِى اللّهُ بِقَوْم يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أذِلَة عَلَى الْمَؤْمِنِينَ أعِزَّة عَلَى الْكَافِريِنَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلايَخافُونَ لَومَةَ لائِم...)[2]

اكنون بايد ديد اين وعده ها ونويدهاى قرآن كه تاكنون به صورت عالمگيرجامه عمل نپوشيده است، كى تحقق خواهد پذيرفت،گره اين مشكل را مى توان با مراجعه به روايات صحيح اسلامى گشود، روايات اسلامى انگشت روى اين مجهول ها