هم ايشانند كه شراب طهور مخصوص ابرار را با مقدارى از «تسنيم» آميخته مىنمايند و چون آنها واسطه فيض به ابرارند لذا شاهد و گواه بر اعمال آنها نيز مىباشند و اين مقام دقيقا مانند آنچيزى است كه گفتيم در مورد مطهرين و پاكان در دين اسلام كه معصومينى هستند كه حقيقت كتاب را مس و درك كردهاند و از جمله حقايق مكنون در كتاب، لوح محفوظى است كه همه امور نهانى و از آن جمله اعمال بندگان در آن است. پس مطهرين همان مقربين و يا عباد اللّه هستند كه ابرار و نيكان را هرجا بخواهند از چشمه مخصوص سيراب مىكنند و اين چشمه همان چشمه كافور است كه بالاتر از مقام ابرار قرار دارد و چشمه سلسبيل مخصوص مقرّبين است كه شخص رسول خدا با آن مقرّبين را سيراب مىفرمايد، زيرا رسول خدا قيّم و ولىّ مقربين (همان اهل بيتش) مىباشد.

خلاصه آنكه:

ابرار از ظرفهاى آبى سيراب مىشوند كه با كافور آميخته است و مقربين مصدر ابرارند و چشمه سلسبيل مصدر مقربين است كه خودشان از آن سيراب مىشوند و به ابرار هم مقدارى از آن مىدهند پس در واقع مقربين واسطه افاضه بر ابرارند كه به آنها نور و علم و حكمت و هدايت اعطا مىكنند و اين عده مقربين عبارتند از: امير مؤمنان عليه السلام، فاطمه زهرا، حسن و حسين عليهما السلام كه به خود آنان از چشمه سلسبيل به واسطه رسول خدا فيض مىرسد، پس علوم ايشان از رسول خداست چنانكه در روايات از آنان نقل شده است؛ يعنى مقربين هم حجّت خدا بر خلقند و هم ولايت بر مردم دارند، زيرا ولايتشان از ولايت خدا نشأت مىگيرد كه ولايت و