17. احكام وكالت

(مسأله 1899) وكالت آن است كه انسان كارى را كه مى تواند در آن دخالت و تصرف كند، به ديگرى واگذار نمايد تا از طرف او انجام دهد، مثلاً كسى را وكيل كند كه خانه او را بفروشد يا زنى را براى او عقد نمايد پس آدم سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند; يا حاكم شرع او را از تصرف منع كرده نمى تواند براى فروش مال خودش كسى را وكيل نمايد.

(مسأله 1900) در وكالت لازم نيست صيغه بخوانند و اگر انسان به ديگرى بفهمانند كه او را وكيل كرده و او هم بفهماند قبول نموده، مثلاً مال خود را به كسى بدهد كه براى او بفروشد و او مال را بگيرد وكالت صحيح است.

(مسأله 1901) اگر انسان كسى را كه در شهر ديگر است وكيل نمايد و براى او وكالت نامه بفرستد و او قبول كند، اگرچه وكالت نامه بعد از مدتى برسد وكالت صحيح است.

(مسأله 1902) موكل (كسى كه ديگرى را وكيل مى كند) و نيز كسى كه وكيل مى شود، بايد بالغ و عاقل باشند و از روى قصد و اختيار اقدام كنند و بچه مميز هم اگر فقط در خواندن صيغه وكيل شده باشد و صيغه را با شرائطش بخواند صيغه اى كه خوانده صحيح است.

(مسأله 1903) كارى را كه انسان نمى تواند انجام دهد، يا شرعاً نبايد انجام دهد نمى تواند براى انجام آن از طرف ديگرى وكيل شود، مثلاً كسى كه در احرام حج است چون نبايد صيغه عقد زناشوئى را بخواند، نمى تواند براى خواندن صيغه از طرف ديگرى وكيل شود.

(مسأله 1904) اگر انسان كسى را براى انجام تمام كارهاى خودش وكيل كند صحيح است، ولى اگر براى يكى از كارهاى شخصى وكيل نمايد و آن كار را معين نكند وكالت صحيح نيست.