(مسأله 1776) شريكى كه با سرمايه شركت معامله مى كند اگر زياده روى ننمايد و در نگهدارى سرمايه كوتاهى نكند و اتفاقاً مقدارى از آن يا تمام آن تلف شود ضامن نيست.

(مسأله 1777) شريكى كه با سرمايه شركت معامله مى كند اگر بگويد سرمايه تلف شده و پيش حاكم شرع قسم بخورد، بايد حرف او را قبول كرد.

(مسأله 1778) شركت از معاملات لازم است و يكى از طرفين نمى تواند پيش خود اين قرارداد را به هم بزند و يا قبل از پايان مدت، تقاضاى تقسيم كند مگر اين كه همگان پذيراى توقف و يا تقسيم شوند اگر تمام شريك ها از اجازه اى كه به تصرف در مال يكديگر داده اند برگردند; هيچ كدام نمى توانند در مال شركت تصرف كنند.

(مسأله 1779) اگر يكى از شريك ها بميرد، يا ديوانه، يا بيهوش شود يا سفيه شود و حاكم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگيرى كند شريك هاى ديگر نمى توانند در مال شركت تصرف كنند.

(مسأله 1780) اگر شريك، چيزى را نسيه براى خود بخرد، نفع و ضررش مال خود اوست ولى اگر براى شركت بخرد در صورتى كه معامله نسيه خلاف متعارف نباشد معامله صحيح و نيازى به اجازه شريك ديگر ندارد، نفع و ضررش مال هر دوى آنان است.

(مسأله 1781) اگر با سرمايه شركت معامله اى كنند; بعد بفهمند شركت باطل بوده; چنانچه همه شركا معامله را امضاء كنند، معامله صحيح است و سود و زيان از آنِ همه آنان است.