است. رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

«طَلَبُ الْعِلْمِ فَريضَةٌ فى كُلِّ حالٍ»[1]

دانش اندوزى در هر حالى واجب است.

درباره ابوريحان بيرونى نقل كرده‌اند كه هنگام مرگ، عالمى به ديدارش رفت.

ابوريحان از موقعيت استفاده كرد و مسأله‌اى پرسيد. آن عالم گفت: حالا چه وقت پرسيدن است؟ ابوريحان گفت: مى‌دانم كه در حال احتضارم، ولى بدانم و بميرم بهتر است يا ندانسته از دنيا بروم؟![2]

2- از جهت مكان: از نظر اسلام فراگيرى علم به مكان خاصّى نيز بستگى ندارد. انسان موظّف است براى تحصيل علم به هر جا كه لازم باشد، سفر كند و هر مشقّتى را تحمل نمايد، تا نياز خود و جامعه را از جهت علمى برطرف سازد.[3]

3- از جهت اشخاص: در بينش اسلامى دانش اندوزى به طبقه خاصى از مردم اختصاص ندارد، بلكه تحصيل آن بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.[4] شكوفايى و جهش علم و دانش پس از آمدن اسلام، نتيجه چنين بينشى است.

[1] - بحارالانوار، ج 1، ص 172.

[2] - تعليم و تربيت در اسلام، شهيد مطهرى( ره)، ص 326.

[3] - همان، ص 180.

[4] - همان، ص 177.