خداوند هميشه همراه او و ناظر بر اعمال اوست و او در هيچ حالى تنها نيست.

«وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ»[1]

و او با شماست، هر كجا كه باشيد و خدا به آنچه مى‌كنيد، بيناست.

خداوند از هر چيزى به انسان نزديكتر است:

«وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»[2]

و ما از رگ گردن به او نزديكتر هستيم.

و حتّى بر آنچه كه در قلب انسان مى‌گذرد، آگاه است:

«يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»[3]

خداوند آنچه را كه مخفى مى‌كنند و آنچه را كه آشكار مى‌كنند مى‌داند، همانا او از درون سينه‌ها آگاه است.

طبيعى است، وقتى كه انسان در هر حال خدا را بر خود ناظر بداند، سعى مى‌كند با او مخالفت نكند و حتّى تحمّل سختيها و ناگواريهاى زندگى برايش آسان مى‌شود كه خود سبب ورزيدگى و استقامت او مى‌گردد، از اين رو مى‌بينيم خداوند در قرآن، براى اينكه به حضرت موسى و هارون، براى رفتن به سوى فرعون دلگرمى بدهد، مى‌فرمايد:

«لا تَخافا إِنَّنِي مَعَكُما أَسْمَعُ وَ أَرى‌»[4]

نترسيد من با شما هستم، مى‌شنوم و مى‌بينم.

همچنين به حضرت نوح كه طبق دستور او به ساختن كشتى مشغول بود، براى اينكه اذيّت و آزار مردم او را دلسرد نكند، مى‌فرمايد:

«وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا»[5]

و كشتى را زير نظر ما بساز.

[1] - حديد( 57)، آيه 4.

[2] - ق( 50)، آيه 16.

[3] - هود( 11)، آيه 5.

[4] - طه( 20)، آيه 46.

[5] - هود( 11)، آيه 37.