عملى براى انسان است.

ارائه راه‌حلّهاى صحيح و عملى در زمينه پرورش و آموزش انسان، مبتنى بر شناخت دقيق و كامل ماهيّت انسان و نيازهاى واقعى اوست. از اين رو، كسى مى‌تواند از عهده اين مسؤوليت سنگين برآيد كه چنين شناختى داشته باشد و او جز خداى يگانه نمى‌تواند باشد.

عقيده ما اين است كه چون خداوند آفريننده همه آفريدگان از جمله انسان است، تنها او به ابعاد وجودى انسان اشراف دارد.

«وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً»[1]

و خداوند به هر چيزى داناست.

درست به همين علّت، فقط او از عهده راه‌حلّهاى اصولى و عملى پيرامون تربيت و تعليم انسان برمى‌آيد و بس.

«رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‌»[2]

پروردگار ما آن كسى است كه هر موجودى را آفريد، سپس هدايت كرد.

براين‌اساس، راه‌حلّهاى تربيتى كه جز از طريق وحى ارائه شود، چون بدون شناخت كافى از ابعاد گوناگون انسان است، پيامدى جز گمراهى انسان ندارد، چنان كه خود مى‌فرمايد:

«وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ»[3]

و اين است راه راست من از آن پيروى كنيد، ولى به راههاى گوناگون (ديگر) نرويد كه شما را از راه خدا پراكنده مى‌سازد.

چيستى و چگونگى اين راه حلّها مطلبى است كه در آينده بدان خواهيم پرداخت.

ناظر دانستن خدا بر اعمال انسان‌

از ديگر ويژگيهاى نظام تعليم و تربيت اسلامى، ناظر دانستن خدا بر اعمال انسان است. در تعليم و تربيت اسلامى سعى بر آن است، اين بينش به انسان داده شود كه‌

[1] - احزاب( 33)، آيه 40.

[2] - طه( 20)، آيه 50.

[3] - انعام( 6)، آيه 153.