تكذيب-؛ يعنى عملى كه از او سر مى‌زند مطابق با آن عقايد است. پس معلوم شد كه عمل از فروع علم و آثار آن است، آثارى كه هيچ گاه از آن جداشدنى نيست و هر چه عمل مكرّر شود، اعتقاد راسختر و روشنتر و در تأثيرش قويتر مى‌گردد ... و چنين عملى اعتقاد حق را در مؤثر گشتن؛ يعنى صعود به سوى خد كمك مى‌كند.»[1]

مى‌توان گفت كه ايمان و عمل صالح مانند دو بال، انسان را در پرورش استعدادهايش يارى كرده و سبب بروز كمالاتى در او مى‌شوند.

اينك به بيان برخى از نتايج و آثار ايمان و عمل صالح مى‌پردازيم:

الف- حيات طيّب‌

انسان به واسطه ايمان و عمل صالح در نفس خود نور، كمال، قوّت، عزّت، لذّت و سرورى درك مى‌كند كه قابل اندازه‌گيرى نيست و نمى‌توان گفت چگونه است. اين آثار جز بر زندگى طيب و حقيقى مترتب نمى‌شود و زندگى مجازى بويى از آن ندارد.

خداوند اين حيات حقيقى و واقعى را در پرتو ايمان و عمل صالح به انسان عنايت مى‌كند، چنان كه قرآن كريم مى‌فرمايد:

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً ...»[2] هر زن و مردى كه كارى نيكو انجام دهد، اگر ايمان آورده باشد زندگى خوش و پاكيزه‌اى بدو خواهيم داد.

ب- خلافت روى زمين‌

خداوند به افراد مؤمنى كه عمل صالح انجام مى‌دهند وعده جانشينى در زمين داده است، چنان كه قرآن كريم مى‌فرمايد:

«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ»[3]

[1] - ترجمه الميزان، ج 33، ص 37- 38، انتشارات محمدى.

[2] - نحل( 16)، آيه 97.

[3] - نور( 24)، آيه 55.