اسم الکتاب : آيين رازدارى در اسلام المؤلف : جمعی از نویسندگان الجزء : 1 صفحة : 34
«طبقهبندى اطّلاعات» هر نوع
گزارشى را فرد يا افراد خاصّى مىدانند كه فراتر از آنان نبايد در جريان آن قرار
بگيرند، بهگونهاى كه حتّى جستجو براى دستيابى به آن، خارج از محدوده مشخّص، جرم
محسوب مىشود.
در همين ارتباط سخن زيبايى از حضرت على 7 نقل شده
است. آن حضرت در برابر سؤال يكى از كاوشگران فرمود: «سرّ اللّه فلا تبحث عنه»[1]
و در جاى ديگر مىفرمايد: «سرّ اللّه فَلا تَتَكَلَّفُوه»[2]:
راز الهى است، از آن جستجو نكنيد، يا راز خداست، در مورد يافتن آن به خود زحمت
ندهيد.
همانگونه كه از روايات قبلى مشخص است، امام ضمن اشاره به طبقهبندى
يك راز، افراد را نسبت به طبقه اطّلاعاتى خود اقناع كرده و بدين باور مىرساند كه
نبايد فراتر از حدّ مجاز خويش در پى كسب اطّلاعات باشند.
همچنانكه در سيره سياسى و حكومتى پيامبر اكرم 6 ملاحظه مىشود، برخى از اطّلاعات در ديدگاه آن بزرگوار آنقدر از حيث طبقهبندى
محدود و به تعبير امروز «بهكلّى سرّى» بود كه حتّى نزديكان آن حضرت علىرغم جستجو
و سؤال هيچگونه اطّلاعى از كمّ و كيف آن نداشتند. اينگونه موارد، بيشتر در هنگام
تدارك يك حمله ديده مىشود.