مى‌شود و گاهى شكل بدگويى به خود مى‌گيرد. گاهى راز مربوط به خود انسان است كه بايد آن را حفظ كند و گاه مربوط به ديگران است كه نبايد آن را افشا نمايد. گاه در افشاى آن احتمال ايجاد بدبينى داده مى‌شود و زمانى افشاى آن موجب قطع ارتباط بين فرد و ديگران مى‌شود و در مواردى به قتل و درگيرى عمومى منتهى مى‌گردد. طبيعى است كه براساس اهميّت تبعات افشاى راز عقوبت و زشتى آن بيشتر و الزام بر حفظ آن جدّى‌تر مى‌شود.
طبقه‌بندى اطّلاعات‌ امير مؤمنان 7 فرمود:
«كلّما كثر خزّان الأسرار كثر ضياعها»[1]

هر چه شمار رازداران بالا رود، ضايعات (و احتمال خطر) آن زيادتر خواهد بود.
شنيدم كه چيزى بود استوار كه او را نگهبان بود بى‌شمار مگر راز كانگاه پنهان بود كه او را يكى تن نگهبان بود از اين رو، براى حفظ بهينه اسرار بايد كوشش شود كه هر چه ممكن است تعداد آگاهان از يك راز محدودتر گردند. به‌منظور حفظ اين مصلحت، در نظام‌هاى امنيّتى و اطّلاعاتى تحت عنوان‌

[1] غررالحکم، ص320، دفتر تبلیغات اسلامی.