او در رفتار با خانواده‌اش مختصر تندى داشته است.

2- تمرين‌

تمرين يكى از عوامل رشد و پرورش صفات اخلاقى است. براى انجام رفتار و كردار پسنديده، بايد تمرين كرد تا به آن عادت نمود. حضرت امير 7 فرمود:

«عَوِّدْ نَفْسَكَ فِعْلَ الْمَكارِمِ»[1]

نفست را به انجام اعمال پسنديده عادت ده.

تمرين و تكرار نسبت به يك خصلت زيبا يا زشت، آن را به صورت عادت يا طبيعت دوّم انسان در مى‌آورد. حضرت على 7 فرمود:

«الْعادَةُ طَبْعٌ ثانٍ»[2]

عادت، طبيعت دوم است.

وقتى چيزى به صورت عادت درآمد، بتدريج اعضا و جوارح انسان را كنترل كرده، بر وجود او مسلّط مى‌شود؛ به فرموده امير مؤمنان 7:

«لِلْعادَةِ عَلى‌ كُلِّ انْسانٍ سُلْطانٌ»[3]

عادت بر هر انسانى حكومت مى‌كند.

در هر ازدواجى، زن و شوهر به محيطى قدم مى‌گذارند كه زندگى در آن براى آنان تازگى دارد. از اين رو، بر آنان لازم است در رفتارشان با يكديگر به فضايل اخلاقى و آداب متناسب با زندگى خانوادگى توجّه داشته باشند و با تمرين براى ايجاد و كسب ارزشهاى اخلاقى بكوشند تا كم‌كم به صورت ملكه درآيد، بگونه‌اى كه بدون هيچ زحمتى و براحتى با همسر و فرزندان خويش، رفتار نيك داشته باشد. همان حضرت فرمود:

[1] - شرح غررالحكم، ج 4، ص 329

[2] - همان، ج 1، ص 185

[3] - همان، ج 5، ص 28