پرورش دهى و او را به سوى خداوند متعال راهنمايى كنى.

غفلت از اين وظيفه اساسى، مى‌تواند ضربه‌هاى بزرگى به ايمان و دين فرزندان ما وارد كند. از اين رو، رهبر بزرگوار اسلام در سخنى عتاب آلود، نگرانى خويش را از سهل‌انگارى در اين مورد چنين ابراز مى‌دارد:

واى بر فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان! عرض شد: اى رسول خدا از روش پدران مشرك؟ فرمود: نه. از پدران مسلمان، كه به فرزندان خود هيچ يك از واجبات دينى را نمى‌آموزند و به مقدار ناچيزى از امور مادى درباره آنان قانعند. من از چنين كسانى بيزار و آنان ا ز من بيزارند.[1]

پدر و مادر بايد با بيدار كردن شعور مذهبى كودك و متجلّى كردن شخصيّت الهى او، به رشد مذهبى‌اش كمك كنند. سخنان پدر و مادر بايد بگونه‌اى باشد كه كم‌كم او را متوجّه خدا كند و با بيان بعضى از اوصاف الهى نظير رحمت، عدالت و احسان خدا كه براى كودك جالب و جذّاب است، كودك را به خدا علاقه‌مند سازند.

در تربيت دينى كودك، توجّه به نكات بسيارى لازم است كه برخى را به عنوان نمونه در زير مى‌آوريم:

1- انجام آداب اسلامى‌

شايسته است كه پدر و مادر مسلمانى كه صاحب فرزند مى‌شوند، نخست آداب ويژه ولادت را كه اسلام بيان كرده، درباره او پياده كنند و از روزهاى نخست زندگى، او را با آداب اسلامى آشنا سازند.[2]

علاوه بر اين، شايسته است نام نيكويى براى كودك انتخاب شود، چرا كه نام هركس، تأثير زيادى در شخصيّت او دارد. هر اسمى تداعى كننده معنايى خاص و ارائه دهنده الگويى ويژه است، بخصوص اگر از نام شخصيّتى ممتاز گرفته شده باشد. در اين صورت، ويژگيهاى شخصيّت مورد نظر به صاحب اسم سرايت كرده، از اين رهگذر در

[1] - مستدرك الوسائل، ج 15، ص 164

[2] - ر. ك. تحريرالوسيله، ج 2، ص 309- 311