درس نوزدهم: پرورش استعداد كودك (1)

از آنجا كه پرورش استعدادهاى كودك تأثير ويژه‌اى در تربيت صحيح او دارد، شناخت اين استعدادها و جهت دهى به آنها امرى ضرورى خواهد بود. استعدادهاى گوناگونى از قبيل استعداد دينى، علمى، اخلاقى، عاطفى و غيره در انسان وجود دارد كه طى دو درس به بحث درباره آنها مى‌پردازيم.

الف- استعداد دينى‌

هر انسانى از فطرت الهى برخوردار است و اين گرايش از ابتداى كودكى در او وجود دارد. اگر اين استعداد الهى شكوفا شود و با تربيت صحيح، كودك به سوى خدا و گرايشات الهى و معنوى رهنمون گردد، روح دينى در او زنده شده، انسانى متديّن بار مى‌آيد، ولى اگر در دوران كودكى هيچ گونه هدايت و راهنمايى در زمينه شكوفايى اين استعداد انجام نشود، ممكن است با گذشت زمان فطرت الهى او، از مسير صحيح منحرف شود، بنابراين، پدر و مادر در مورد پرورش استعداد دينى كودك، وظيفه مهمّى به عهده دارند. امام سجّاد 7 مى‌فرمايد:

«وَ انَّكَ مَسْؤُولٌ عَمَّا وَلَّيْتَهُ بِهِ مِنْ حُسْنِ الْادَبِ وَالدِّ لالَةِ عَلى‌ رَبِّهِ»[1]

تو (پدر) در سرپرستى فرزند خود مسؤول هستى كه طفل را مؤدّب و بااخلاق پسنديده‌

[1] - تحف العقول، ترجمه جنّتى، ص 300، اسلاميه