از خودپسندى بپرهيز كه ناراضيانت فزون خواهند شد.

شخص خودبين فقط به فكر خواسته‌ها و منافع خويش است و همسر را نيز به منظور ارضاى تمايلات و برآوردن خواسته‌ها و نيازهاى خود مى‌خواهد و از اين نكته غفلت دارد كه همسر او هم نيازها، مشكلات و خواسته‌هايى دارد كه بايد تأمين شود.

بنابراين، خودبينى مانع اساسى درك همسر است و تا اين مانع بزرگ از بين نرود، انسان قادر به تفاهم با همسر خويش نخواهد بود. پس ضرورى است كه انسان خود را به جاى همسر قرار دهد تا بيابد كه همسرش از نظر روحى و اخلاقى و مشكلات فردى و خانوادگى و اجتماعى در چه وضعيّتى قرار دارد. بدين گونه، زمينه درك همسر فراهم مى‌شود.

. 2- شناخت روحيات و مشكلات همسر

لازمه آشنايى با روحيّات ديگران اين است كه انسان بخوبى از حالات روحى خود، آگاهى داشته باشد تا بتواند دركى صحيح از روحيّات ديگران پيدا كند. كسى كه شناخت درستى از خود نداشته باشد، از شناخت ديگران نيز عاجز خواهد بود. امير مؤمنان 7 مى‌فرمايد:

«كَيْفَ يَعْرِفُ غَيْرَهُ مَنْ يَجْهَلُ نَفْسَهُ»[1]

آن كس كه خود را نمى‌شناسد، چگونه ديگرى را بشناسد؟

همچنين فرمود:

«مَنْ جَهِلَ نَفْسَهُ كانَ بِغَيْرِ نَفْسِهِ اجْهَلُ»[2]

كسى كه خود را نشناسد، نسبت به ديگرى جاهلتر است.

گذشته از مشتركات روحى افراد كه تكيه گاهى براى شناخت آنهاست، هر كس‌

[1] - شرح غررالحكم، ج 2، ص 565

[2] - همان، ج 5، ص 334