خلاصه

بهتان و تهمت يعنى عيبى را به ديگران بستن، كه از گناهان كبيره و بسيار ناپسند است و نسبت به طرفى كه مورد افترا قرار مى‌گيرد، به سه نوع تقسيم مى‌شود؛ گاه خدا و پيامبرانش مورد افترا و تهمت قرار مى‌گيرند و گاه مردم عادى آماج تير تهمت مى‌شوند.

در ديدگاه عقل و شرع، پديدۀ شوم بهتان به شدت محكوم و ممنوع شده و اتّهام زننده ستمكارترين فرد به حساب آمده است، حتى اسلام به مسلمانان اجازه نداده كه به كافران هم بهتان بزنند.

پيامدهاى شوم تهمت در بعد اجتماعى و فردى عبارت است از: سلب امنيت، اشاعۀ فحشا، احساس بى‌اعتمادى، جنگ و خونريزى، فساد عمومى، لعن و نفرين الهى، بى‌ايمانى و انتقام خدا.

پيروان قرآن موظّف‌اند در هر حال با اين پديدۀ ناهنجار و خانمان‌سوز در حد امكان مبارزه كنند.

پرسش

1. كبيره بودن تهمت چگونه ثابت مى‌شود؟

2. منظور از افتراى به خدا چيست؟

3. برخى از پيامدهاى تهمت را بشماريد.

4. نظر شما پيرامون مبارزۀ با تهمت چيست؟