درس سيزدهم: غيبت

غيبت يعنى چيزى را به كسى نسبت دهند، بگونه‌اى كه اگر به گوش او برسد خوشش نيايد، خواه آن سخن مربوط به عيبى در بدن، يا در اخلاق، يا در افعال مربوط به دين يا دنياى او باشد، بلكه اگر مربوط به نقصى در لباس يا خانه يا مركب وى باشد نيز غيبت شمرده مى‌شود. [1]

از رسول خدا(ص) روايت شده كه فرمود: آيا مى‌دانيد غيبت چيست؟ عرض شد خدا و رسول او داناترند! فرمود:

ذِكْرُكَ اخٰاكَ بِمٰا يَكْرَهُ.

[ غيبت ] آن است كه برادرت را به آنچه براى او ناخوشايند است، ياد كنى.

شخصى عرض كرد: اگر آنچه مى‌گويم در او باشد، چطور؟ آيا باز هم غيبت است؟ فرمود: