خلاصه

دروغگويى، نوعى انحراف از مسير آفرينش است و با سرشت الهى انسان، سازگار نيست.

خداى متعال دروغ‌پردازى را ثمرۀ بى‌ايمانى و مانع بهره‌مندى از هدايت خويش مى‌داند.

دروغ كليد پليديها و زمينه‌ساز ابتلا به ساير گناهان است؛ پرهيز از دروغ نيز موجب اجتناب از بسيارى از گناهان ديگر مى‌شود.

توريه آن است كه انسان سخنى بگويد كه در باطن مطلب درستى است، ولى شنونده از ظاهر آن چيز ديگرى برداشت مى‌كند.

راست و دروغ مانند عدالت و ظلم بطور مطلق ارزش يا ضد ارزش نيستند، بلكه هر كدام تابع فلسفۀ خود هستند.

عناصر اطلاّعاتى تا آنجا كه ممكن است بايد توريه كنند، ولى اگر در موردى راست گفتن موجب مفسدۀ مهمّى باشد و توريه نيز ممكن نباشد، مى‌توانند در حد ضرورت دروغ بگويند.

پرسش

1. دروغ را از ديدگاه اسلام تبيين كنيد.

2. دروغ كوچك و دروغى كه به شوخى گفته مى‌شود چه حكمى دارد؟

3. توريه چيست؟

4. يك مورد از توريه را كه خداى متعال به حضرت ابراهيم نسبت داده بيان كنيد.

5 . دروغ در چه مواردى جايز است؟