امام صادق (ع) در حديثى طولانى به شرح حال كسانى پرداخته كه از اوصياى رسول خدا (ص) روگردانيده و به تفسير به رأى پرداختهاند: اينان بر اثر دور شدن از علم اوصيا، خودسرانه به تفسير قرآن پرداختند و پارهاى ازقرآن را به پارهاى ديگر زدند و به آيهاى كه نسخ شده تمسّك كردند به خيال اينكه ناسخ است و به آيهاى متشابه تمسك كردند، به گمان اينكه محكم است و به آيهاى كه مخصوص موردى معين است براى اثبات مطلبى عام استدلال كردند، به خيال اينكه عام است و به اول يك آيه احتجاج كردند و علت تأويل آن را رها نمودند و هيچ توجهى به آغاز و انجام آيه نكردند و موارد و مصادرش را نشناختند؛ چون نخواستند به اهل قرآن رجوع نمايند. در نتيجه هم گمراه شدند و هم گمراه كردند. «1» پرسش 1. تفسير از نظر لغت چه معنايى دارد؟ 2. چرا قرآن مجيد به تفسير نياز دارد؟ 3. نخستين مفسّر قرآن كريم كيست؟ 4. دانش تفسير از چه زمانى، مدوّن گرديد؟ 5. روشهاى تفسيرى را توضيح دهيد. 6. منظور از تفسير قرآن به قرآن چيست؟ 7. تفسير قرآن به حديث را شرح دهيد. 8. حديث قدسى درباره تفسير به رأى را بيان كنيد. 9. منظور از تفسير به رأى كه ممنوع است، چيست؟