پژوهشى در علم تجويد - علامی، ابوالفضل

اسم الکتاب : پژوهشى در علم تجويد المؤلف : علامی، ابوالفضل الجزء : 1 صفحة : 21

الف- در قراءت كسايى (از قراء سبعه) جمله «انْ جَائَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا» از حجرات، آيه 6، به صورت «... فَتَثَبَّتُوا» آمده است.
ب- كلمه «نُنْشِرُهَا» در سوره بقره، آيه 259 را در قرائت ابن عامر و كوفيان «نُنْشِزُهَا» خوانده‌اند، و از اين قبيل.
4- خالى بودن كلمات از اعراب: مصاحف امام، همانطور، كه عارى از نقطه بودند خالى از علايم و اعراب بودند، و اين موجب اختلاف در وزن و يا اعراب بعضى از كلمات قرآن مى‌گرديد، به عنوان مثال، كلمه «اعْلَمُ» در آيه «قالَ اعْلَمُ انَّ اللَّهَ عَلَى‌ كُلِّ شَىْ‌ءٍ قَدِيرٍ» (بقره، آيه 259) را حمزه و كسايى به صيغه امر خوانده‌اند و بقيه قاريان هفتگانه به صيغه متكلّم وحده قراءت كرده‌اند. «1» يا كلمه «تَطَوَّعَ» را در آيه «وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَأِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ» (سوره بقره، آيه 158) كه فعل ماضى از باب تفعّل است، حمزه و كسايى به صورت «وَ مَنْ يَطَوَّعْ»، يعنى مضارع مجزوم خوانده‌اند.
5- حذف الفهاى ممدود: چون خط كوفى برگرفته از خط «سُرْيانى» بود، و در اين خط الفهاى ممدود را در اثناى كلمات نمى‌نوشتند، از اين رو در نگارش قرآن با خط كوفى، بعضى جاها روش فوق اعمال مى‌شد. در نتيجه ننوشتن الف مدّى، در بسيارى از كلمات، موجب اشتباه مى‌شد.
به عنوان مثال، كلمه «حَرَامٌ» در سوره انبياء، آيه 95 «2» به شكل «حَرمٌ» نوشته شده است، بر اين مبنا حمزه، كسايى و شعبه (راوى ديگر عاصم) آن را «حِرْمٌ» به كسر «حاء» و سكون «راء» خوانده‌اند.
يا اينكه به همان دليل ابو عمرو و ابن كثير، «بَلِ ادَّارَكَ» را در «بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِى الْأَخِرَةِ» «3» (بَلِ ادَّرَكَ)، خوانده‌اند.

اسم الکتاب : پژوهشى در علم تجويد المؤلف : علامی، ابوالفضل الجزء : 1 صفحة : 21

صيغة PDF

شهادة

الفهرست