«تيمونى گارسن‌اش»،دانشمند علوم سياسى دانشگاه آكسفورد،تلويزيون را «سومين ابرقدرت»مى‌نامد كه تأثير آن زمانى افزايش مى‌يابد كه ماهواره و كابل محتوايش را دگرگون سازد. [1]

همچنين تلويزيون نقش بسيار مهمى در پر كردن اوقات فراغت مردم پيدا كرده است.

4-3-6-شاخص‌هاى عمده برنامه‌هاى تلويزيونى براى ايجاد جنگ روانى

الف-سرعت انتقال

انتقال سريع و رعدآساى پيام‌هاى روانى و اطلاعات با تمامى جوانبش به بينندگان و مخاطبان خود بر ميزان اعتبار و حيثيت تلويزيون اعتلا بخشيده به طورى كه تماشاگر احساس مى‌كند كه در لحظۀ وقوع حادثه در آنجا حضور فيزيكى داشته است.اين سرعت انتشار پيام و اخبار تلويزيون،سوءظن و بى‌اعتمادى‌هاى تماشاگران را از بين برده است.به عبارت ديگر،تلويزيون چيزى را براى مخاطبان خود تعريف نمى‌كند بلكه آنها را مستقيماً و بدون واسطه به محل وقوع حادثه برده تا با ديدگان خود تمامى زواياى حوادث را ببيند.

ب-صميميت

تماشاى برنامه‌هاى تلويزيونى در خانه و در جمع اعضاى خانواده يك نوع احساس صميميت و عدم احساس غربت را به وجود مى‌آورد و زمينۀ