2-3-6-نقش آموزشى و روانى

تلويزيون يكى از بهترين وسايل آموزشى و فرهنگى است.كاربرد اين ابزار در برنامه‌هاى آموزشى غيررسمى به ميزان پيشرفت و توسعۀ كشورها بستگى دارد.بنابراين،تفاوت‌هاى فاحشى در به كارگيرى و محتواى برنامه‌هاى آموزشى تلويزيون در كشورهاى گوناگون وجوددارد.

برنامه‌هاى آموزش غيررسمى در تلويزيون،بعد از جنگ جهانى دوم همراه با ورود تلويزيون به كشورها رو به افزايش نهاد،به طورى كه تا 1961 م، بيش از 60 ايستگاه تلويزيون آموزشى در ايالات متحده داير شد. [1]براى اين برنامه‌ها،هدف‌هاى درسى و روانى مرحله‌اى و متناسب با رشد و پيشرفت تحصيلى يادگيرنده در نظر گرفته شد.در واقع،تلويزيون مى‌تواند در كنار برنامه‌هاى درسى،برنامه‌هايى براى ارتقاى سطح دانش فنى و مهارت قشرهاى معينى از جامعه و تشويق ذوق هنرى و روانى آنها تهيه و پخش كند.

به طور كلى،مى‌توان نقش تلويزيون را در مقوله آموزشى و روانى به شرح زير خلاصه نمود:

1.تلويزيون برخلاف مدرسه كه فقط قشر خاصى از افراد جامعه را در سنين خاص و در ساعات خاص تحت پوشش قرار مى‌دهد مى‌تواند تمامى افراد جامعه را در تمام ساعات شبانه‌روز تحت پوشش داشته باشد.

2.تلويزيون مى‌تواند علائق افراد تحت تعليم را براى يادگيرى برانگيزد و قدرت تصور و روانى آنان را تحريك كند.