فصل ششم: موسيقى

در طول دفاع مقدّس هشت‌سالۀ ايران اسلامى، بهره‌گيرى از موسيقى رزمى رايج بود. هنرمندان موسيقى‌دان كشورمان در كنار ديگر هنرمندان با تركيب سازهاى سنتى و سازهاى كوبه‌اى مانند دف، طبل و سنج، روحى از حماسه و شكوه به ملودى‌هاى خود بخشيدند و با ساختن آهنگ‌هاى مناسب براى اشعار حماسى، در تقويت روحيۀ رزمندگان و مردم پشت جبهه كوشيدند. آن‌ها با بشارت فتح و پيروزى، مردم را به حضور فعالانه‌ترى تشويق مى‌كردند.

همچنين در طول دفاع مقدّس، نوحه‌خوانى خاصى به وجود آمد كه فقط به دنبال اشك و آه نبود. با دقت بيش‌تر بايد گفت كه همين نوع خاص نيز در بطن نوحه‌خوانى و مداحى رسمى و سنتى ما وجود داشت، امّا ضرورت‌هاى جنگ آن را كشف كرد، بيرون كشيد، برجسته كرد و رشد داد و به شكلى ويژه و خاص رساند. اين نوع ويژه با اتخاذ ريتم و آهنگ حماسى كه از تركيب صداى سينه‌زنى‌ها، آهنگ‌هاى سريع و مخصوص نوحه‌خوانى و همخوانى‌هاى پرشور رزمندگان به وجود مى‌آمد، به دنبال تهييج و تشجيع و تشويق رزمندگان بود و به نوعى مى‌توان آن را جزو موسيقى جنگ به حساب آورد و اسم نوحه‌خوانى رزمى را بر آن نهاد.