ناله‌اى خفيف توجه مرا به خود جلب كرد؛ آن صدا خيلى برايم آشنا بود، به سويش رفتم. على را ديدم؛ در حالى كه نگاهش را به آسمان دوخته بود. او گفت: محمد! ديدى بالاخره به آرزويم رسيدم؟ من هميشه عاشق خمينى بوده‌ام و تا ابد هم خواهم بود. هنوز جمله‌اش را به‌اتمام نرسانده بود كه نفسش قطع شد و چشم‌هايش را بست. [1]

رزمندگان اسلام نيز در خاطرات خود ارادت و عشق برخى ازنيروهاى دشمن به امام را بيان كرده‌اند:

نيروهاى روبه‌روى ما در شب درگيرى سودانى‌ها بودند. در حال درگيرى بوديم كه يك سرباز سودانى از پشت سر، من و دوستانم را محاصره كرد، امّا سلاحش را به زمين انداخت و همۀ ما را بوسيد. او دائماً مى‌گفت: «لبيك يا خمينى» ، بعد از ما سلاح درخواست كرد و ما كه به صداقت او پى برده بوديم، اسلحه‌اى را در اختيارش گذاشتيم و او تا صبح پابه‌پاى ما جنگيد و سرانجام، تيرى به قلبش نشست و شهيد شد. [2]

4. اطاعت‌پذيرى عاشقانه

از برجستگى‌هاى امام در رهبرى و فرماندهى دفاع مقدّس نفوذ معنوى در ميان مردم و نيروهاى نظامى است. رزمندگان اسلام اعم از نيروهاى مردمى و نيروهاى مسلح دستورات امام را با عشق و علاقه و ارادتى خاص انجام مى‌دادند و هدفشان رضايت خاطر امام بود. امام در روزهاى آغازين حملۀ ناجوانمردانۀ رژيم بعث به خوزستان، خطاب به عشاير فرمود: