در شهرى سخنرانى داشتم. بعد از پايان سخنرانى همين كه خواستم سوار ماشين شوم، ديدم خانمى پشت سر پاسدارها خطاب به من حرف مى‌زند. گفتم راه را باز كنيد تا ببينم اين خانم چه‌كار دارد. جلو آمد و گفت: از قول من به امام بگوييد بچه‌ام اسير دشمن بود و اخيراً مطلع شدم كه او را شهيد كرده‌اند. به امام بگوييد فداى سرتان، شما زنده باشيد، من حاضرم بچّه‌هاى ديگرم نيز در راه شما شهيد شوند. [1]

3. نفوذ معنوى امام در نيروهاى دشمن

نفوذ معنوى حضرت امام خمينى (ره) مرزهاى ايران را درنورديده و قلوب بسيارى از مسلمانان و حتى غير مسلمانان مستضعف را به خود جذب كرده بود. بمباران تبليغاتى مسموم دشمنان هيچ‌گاه نتوانست مانع اين نفوذ معنوى شود. يكى از اين نمونه‌هاى اظهار عشق و ارادت به امام را از زبان يك اسير عراقى مى‌خوانيم:

باران آتش ايرانى‌ها آن‌چنان سيل‌آسا بر سرِ ما مى‌باريد كه هرلحظه ممكن بود بدن‌هايمان آماج گلوله‌ها شده و جان خود را از دست بدهيم. . . بدين ترتيب، براى على بهترين فرصت پيش آمد. . . و در همان حال به من گفت: محمد! تو هم با ما مى‌آيى؟ پرسيدم تو كجا مى‌خواهى بروى؟ لبخندى روى چهره‌اش شكفت و گفت: مى‌روم تا به صف اسلام بپيوندم. . . هنوز ساعتى از رفتن على نگذشته بود كه فرمانده هنگ دستور حمله به خاكريز ايرانى‌ها را صادر كرد. . . افراد خيلى سريع براى پاكسازى سنگرهاى خاكريز پخش شدند و من هم در پناه خاكريز كه امن‌تر از هر جاى ديگر بود، راه افتادم كه ناگهان