7-13. طلب نصرت از خداوند

طلب نصرت از خداوند در نزول امدادهاى الهى و ايجاد ثبات در رزمندگان مؤمن عامل مهمى به شمار مى‌آيد. از اين‌رو، هم رسول گرامى اسلام (ص) [1]، و هم پيشوايان معصوم (ع) [2]هنگامى كه دو لشكر اسلام و كفر در مصاف با يكديگر قرار مى‌گرفتند، دست به دعا برمى‌داشتند. حضرت امام نيز با دعا و مناجات‌هاى شبانه، از خداوند متعال براى رزمندگان طلب نصرت مى‌نمود. ايشان خود در اين باره اظهار مى‌داشت:

وظيفه‌ام دعاگويى است به شما و من بى‌اشكال هر شب به شماها دعا مى‌كنم بدون استثنا! يك شب نيست كه من به شما قواى مسلّحه دعا نكنم؛ همه‌تان را و كسانى كه برضد شما هستند، نفرين نكنم! [3]

شما مطمئن باشيد كه من در مواقعى كه احتمال مى‌دهم دعا مستجاب باشد، به همه دعا مى‌كنم. [4]

به شما اطمينان بدهم كه تا زنده هستم و تا رمق در جسم و جان دارم، از حمايت و دعاى خير براى شما دريغ نخواهم كرد. [5]

رزمندگان اسلام نيز پيروزى‌هاى چشمگيرشان را رهين ادعيۀ خالصۀ