يك بسيجى به‌نام فتحعلى مسعودى از استان فارس با يك دنيا صداقت و صفاى دل، برنامۀ نماز شب داشت. با وجود ممنوعيّتِ كاغذ و قلم، نام چهل مؤمن را بر كاغذى نوشته بود و در قنوت نماز شب براى آن‌ها دعا مى‌كرد؛ آن تكۀ كاغذ از حاشيۀ روزنامه‌اى بريده شده بود. نام زيبا و روحبخش امام در بالاى ليست چهل‌نفرى مى‌درخشيد. حاج‌آقا مصطفى، شهيد مطهرى، شهيد بهشتى، مقام معظّم رهبرى و. . . از جمله آن گروه چهل‌نفرى مكتوب بودند و همه شب براى آنان دعا مى‌شد. [1]

3-1. انس با قرآن

از نام‌هاى قرآن كريم «ذكر» است. [2]سراسر قرآن ذكر خدا است و تلاوت آن و تدبّر در آن، انسان را به ياد خدا مى‌اندازد. از مصاديق ياد كردن خداوند متعال در دفاع مقدّس انس رزمندگان با قرآن بود. پاره‌اى از اوقات رزمندگان در سنگرها به تلاوت قرآن مى‌گذشت. رزمندگان اسلام با تلاوت قرآن و تدبّر در آيات آن، جان تشنۀ خود را از ياد خدا لبريز مى‌كردند و خلعت لطافت و سبكبالى را بر قامت روح خويش مى‌پوشاندند.

انس رزمندگان با قرآن كريم در جبهه‌هاى نبرد جلوه‌هاى گوناگونى داشت. تلاوت دلنشن قرآن كريم همراه با تدبّر و تفكر و به‌صورت فردى و جمعى، معنويت و آرامش خاصى را بر تلاوت‌كنندگان حاكم مى‌كرد. خواندن سورۀ مباركۀ «واقعه» پيش از خواب و سورۀ مباركۀ «الرحمن» عصرها و شب‌هاى جمعه معمول بود. همچنين كلاس‌هايى براى آموزش قرآن برپا مى‌شد. حفظ آيات و سوره‌هاى كوچك و بزرگ قرآن به‌ويژه در ماه مبارك رمضان به نهايت