برترين و كامل‌ترين كتاب آسمانى، براى هدايت آدميان و نزديك كردن و رساندن آن‌ها به كمال حقيقى بر پيامبر اكرم (ص) فروفرستاده شده است. در آياتى چند به‌صراحت آمده است كه هدف از بعثت پيامبر اكرم (ص) ، تزكيۀ نفس انسان‌ها است [1]و از اين مى‌توان دريافت كه قرآن كريم تا چه اندازه به اخلاق و ارزش‌هاى اخلاقى اهميّت مى‌دهد. در قرآن كريم ميان سعادت ابدى، رستگارى و فلاح انسان‌ها و انجام ارزش‌هاى اخلاقى كه بدان‌ها توصيه كرده است و نيز ميان شقاوت ابدى آدميان و انجام ضدّارزش‌هاى اخلاقى كه از آن‌ها نهى كرده است، پيوندى وثيق وجود دارد. [2]

قرآن كريم هرچند يك كتاب اخلاق نيست، امّا مهم‌ترين ارزش‌هاى اخلاقى را در خود دارد و از مؤمنان خواسته است تا خود را بدان‌ها بيارايند. همچنين با ستودن اخلاق نيك پيامبر (ص) و اسوۀ نيكو ناميدن آن حضرت، بيان برخى ارزش‌هاى اخلاقى را به سنّت نبوى ارجاع داده است. عدالت‌خواهى، حسن سلوك و معاشرت، احسان و نيكوكارى، راستگويى، خوشرويى، صبر و استقامت، ايثار و گذشت، دوست داشتن خدا، اخوّت، عفّت و پاكدامنى، فروخوردن خشم، فروتنى، دورى گزيدن از كارهاى بيهوده، تعاون بر نيكى‌ها، اخلاص و توكّل از جمله صفات و رفتارهاى اخلاقى است كه در قرآن كريم ستوده، و به انجام آن‌ها سفارش شده است.

قرآن كريم افزون بر يادكردن از ارزش‌هاى اخلاقى، پاره‌اى از ضدّارزش‌ها را نيز بيان كرده است. تكبّر، عجب، غرور، پيروى از شهوات، گمان بد بردن،