1-2. شجاعت فرماندهان

شجاعت فرماندهان اعم از فرماندهان قرارگاه‌ها، لشكرها، تيپ‌ها، گردان‌ها، گروهان‌ها و دسته‌ها در دوران دفاع مقدّس مثال‌زدنى بود. فرماندهان عالى‌رتبه برخلاف عرف نظاميان دنيا شجاعانه تا عمق مواضع دشمن نفوذ مى‌كردند و براى حصول اطمينان بيشتر، خود نيز به شناسايى و ارزيابى دقيق نيرو و تجهيزات دشمن مى‌پرداختند:

شب قبل از عمليّات بود. [شهيد] حسن باقرى با شجاعت و روحيۀ بسيجى كه داشت، براى شناسايى در عمق خاك دشمن رفته بود. وقتى از همه‌چيز مطمئن مى‌شود، نيروهايش را براى حمله جلو مى‌فرستد. [1]

يكى از رزمندگان از شجاعت سردار شهيد مهدى باكرى در عمليّات فتح‌المبين چنين سخن مى‌گويد:

شب عمليّات هفت ساعت راه بايد مى‌رفتيم تا به منطقه مى‌رسيديم و دشمن را غافلگير كنيم. حدود شش ساعت راه رفته بوديم كه يك‌دفعه متوجه شديم راه را گم كرده‌ايم. به‌شدت مضطرب شده بوديم. با چندنفر به جلو رفتيم تا راه را پيدا كنيم. من متوجه شدم يك‌نفر از جلو مى‌آيد. با خود گفتم حتماً دشمن است. صدا كردم كيستى؟ گفت: من باكرى هستم، فوراً به عقب برگرد و نيروها را بياور. شايد كسى باور نمى‌كرد او جلوتر از ما رفته، دشمن را دور زده و آمده بود ما را هم ببرد. بعد به ما گفت: نترسيد، همۀ نيروهاى دشمن خواب هستند! [2]