در مقاطع و مراحل مختلف دفاع مقدّس يعنى مقاومت سرسختانه در مقابل تجاوز دشمن، سد كردن پيشروى دشمن در دشت‌هاى تفتيدۀ جنوب و كوه‌هاى سر به آسمان ساييدۀ غرب و بيرون راندن و تعقيب دشمن متجاوز، پيروزى‌هاى شگرفى را رقم زد.

حضرت امام (ره) در طول دفاع مقدّس بارها رزمندگان را به وصف شجاعت و دليرى ستود و تأثير سترگ دلاورى آنان را در آفريدن پيروزى تبيين نمود:

ما و شما ديديم كه در اين جنگ تحميلى كه مخالف ميل آنان بود، چطور به خصم خيره‌سر فهماندند كه در ميدان نبرد، رزمندگان شيردلى هستند كه بر نيروهاى شيطانى آنان، چون عقاب حمله آوردند و جوانان آنان از هيچ قدرتى هراس ندارند و آن‌چنان بر دشمن ضربه زدند كه هرچه داشت گذاشت و فرار اختيار كرد! [1]

از نظر حضرت امام (ره) ، جوانان رزمنده نه‌تنها شجاع و دلير بودند، بلكه به ديگران قوّت قلب مى‌دادند و شجاعت و دلاورى مى‌آموختند:

هركس آن‌جا [جبهه‌هاى نبرد] رفته است و آمده است با من ملاقات كرده است، مى‌گويد آن‌ها به ما دل مى‌دهند و شجاعت مى‌دهند. ما مى‌رويم كه آن‌ها را تشجيع كنيم، مى‌بينيم كه نه، ما تحت تأثير آن‌ها واقع مى‌شويم و حقيقتاً يك امرى است كه خداى تبارك و تعالى عنايت خاصش را به اين‌ها كرده است. [2]