در روايت ديگرى از حضرت آمده است:« اِذا كانَ فِى الحَدِّ لَعَلَّ او عَسى فَالحَدُّ مَعَطَلٌ [1]؛اگر در اجراى حدود چون و چرا (تأخير ايجاد) شود حدود تعطيل خواهند شد.»تأكيد بر لزوم اجراى كيفر دنيوى تنها براى اجراى عدالت نيست،زيرا چنين عدالتى را مى‌توان به عالم آخرت نيز واگذار كرد و عدالت محض تنها در آخرت ممكن است،بلكه اين اصرار به سبب فوائد و آثارى است كه اجراى حدود در زندگى بشر براى بقا و رواج ارزش‌ها دارد.

2-6.علنى بودن:

امر ديگرى كه در اجراى حدود و قوانين بايد بدان توجه شود،اجراى مجازات در حضور مردم و ضرورتِ دعوت از شهروندان در مراسم اجراى مجازات است. [2]امير مؤمنان على(ع) هنگام اجراى حد چنين عمل مى‌كرد و مى‌فرمود:« يٰا مَعْشَرَ المُسلِمينَ أَخرِجُوا لِيُقامَ عَلىٰ هذا الرَّجُلِ الحَدُّ [3]؛اى جمعيت مسلمان براى اقامۀ حدّ...گرد هم آييد (از خانه‌ها خارج گرديد).»فقهاى شيعه نيز با استناد به ظاهر آيۀ شريفه دوم سوره نور كه مى‌فرمايد:«بايد عده‌اى از مؤمنان بر مجازات زن و مرد زناكار گواه باشند»اجراى علنى كيفر را واجب مى‌دانند.هر چند آيه درباره مجازات زناكاران است،اما ملاك اين حكم كه هشدار باش ديگران است در كليه مجازات‌ها وجود دارد.

از مهم‌ترين اهداف اجراى قوانين جزايى و مجازات اسلامى،تربيت انسان و رشد و شكوفايى روحى و معنوى او و گرايش به ارزش‌هاى الهى است.اجراى احكام و مجازات در حضور مردم و در مكان‌هاى عمومى،نقش مؤثرى در انصراف افراد از پيروى خواسته‌هاى نفسانى‌شان دارد،بديهى است اين سخن صرفاً يك بحث نظرى و آرمانى نيست،زيرا كه واقعيت‌هاى عينى نيز بر آثار مثبت و پى‌آمدهاى پسنديده آن گواهى مى‌دهند.

كافى است يك بار ديگر دهۀ نخست انقلاب اسلامى را مرور كنيم،آن هنگام كه به بركت اجراى قوانين اسلامى،مجازات‌هايى چون اعدام و تازيانه به صورت علنى در ميادين و مراكز پرجمعيت شهرها اجرا مى‌شد و ارزش‌هاى دينى جلوه‌هاى درخشانى در اجتماع داشتند.