خداى متعال براى جامعه،غنا و ثروت خواسته است.خداى متعال از جامعۀ فقير خشنود نيست.و از جامعه مستمند و ملت فقيرى كه نمى‌تواند زندگى خود را تأمين كند،خرسند نمى‌باشد...اسلام از ما خواسته است كه روى زمين را آباد كنيم و ثروت جامعه را زياد كنيم-اين درست-اما در عين حال اسلام خواسته است كه در جامعه،فاصلۀ ميان دو قشر از جامعه-قشر فقير و قشر غنى-فاصلۀ زياد و درۀ عميقى ايجاد نشود.شكاف به وجود نيايد.اين طور نباشد كه در جامعه عده‌اى دچار فقر و تنگدستى و تيره‌روزى باشند،اوليات زندگى به دست آن‌ها نرسد.

اما عده‌اى ثروت‌هاى افسانه‌اى درست كنند.اين را اسلام نمى‌خواهد.اين خلاف عدالت است...

البته اعتقاد من اين است كه بخش‌هاى اقتصادى اگر مى‌خواهند مردم متدين شوند معاش مردم را تأمين كنند.چون من لا معاش له،لا معاد له. [1]

6.اجراى قوانين و حدود الهى هموار كننده مسير ارزش‌ها

از عواملى كه در حفظ و نشر ارزش‌ها تأثير بسزايى دارد،اجراى دقيق و به موقع حدود و قوانين اسلام است.اساساً احكام اسلام تابع مصالح و مفاسد واقعى است و براى تحقق اهدافى بلند در زندگى فردى و اجتماعى انسان تشريع شده‌اند.هيچ حكم و قانون بيهوده يا برخلاف مصلحت واقعى انسان در احكام اسلامى راه ندارد.از اين رو،شايسته است كه مديران نظام اسلامى حدود و ثغورى را كه شارع مقدس در اجراى احكام جزايى معين نموده است،بى‌كم و كاست و بدون تأخير اجرا نمايند.يكى از اهداف اساسى مجازات‌هاى اسلامى، تحقق آثار مطلوب آن‌ها در حيات مادى و معنوى انسان‌ها است.به همين خاطر،توجه به امورى در قوانين جزايى اسلام لازم است: [2]

1-6.عدم تأخير در اجراى حدود:

از امير مؤمنان(ع) نقل است:« لَيسَ فىِ الحُدودِ نَظَرُ ساعَةٍ [3]؛در اجراى حدود يك لحظه هم نبايد تأخير كرد.»