اى مالك بترس از خون‌ها و به ناحق ريختن آنها، كه چيزى چون ريختن خون به ناحق، - آدمى-را به كيفر نرساند، و گناه را بزرگ نگرداند، و نعمت را نبرد و رشته عمر را نبُرد، و خداوند سبحان، روز رستاخيز، نخستين قضاوتى كه ميان بندگان كند در خونهايى باشد كه از، يكديگر ريخته‌اند. پس حكومت خود را با ريختن خونى به حرام، نيرومند مكن كه به حرام ريختن خون، قدرت را به ناتوانى و سستى كشاند و دولت را از صاحب آن به ديگرى بگرداند و به كشتن به ناحق، تو را نزد من و خدا عذرى به كار نيايد چه در آن قصاص بايد، واگر دچار خطا گشتى و تازيانه يا شمشير يا دستت از فرمان برون شد-و به ناخواه كسى را كشتى-چه در مشت زدن و بالاتر، بيم كشتن است! مبادا نخوت دولت تو را وادارد كه خود را برتر دانى و خونبهاى كشته را به خاندانش نرسانى. [1]

ترور سران دولت‌ها، مأموران ديپلماتيك، شخصيت‌هاى سياسى و برجسته بين‌المللى و داخلى و. . . در غير موارد دفاع مشروع از مصاديق محارب مى‌باشند و از ديدگاه فقه محكوم است.

3. تخريب اماكن عمومى و آلوده كردن آبها

تخريب ابنيه، تسهيلات و ارتباطات عمومى، آلوده كردن آبها، تحريك بيمارى‌هاى واگير، استفاده از سلاح‌هاى شيميايى و ميكروبى و. . . از آماج‌هاى تروريستى محسوب مى‌شود. از نگاه فقه مسلمانان حق ندارند از اين قبيل امور استفاده كنند، آب‌ها را آلوده سازند و اماكن عمومى، جنگلها، و درختان را تخريب نمايند.

امام صادق (ع) فرمودند:

پيامبر گرامى اسلام (ص) هنگامى كه مى‌خواست سپاهى را براى جنگ اعزام كند، آنان را فرا مى‌خواند و در برابرشان مى‌نشست و مى‌فرمود: «با نام خدا و براى خدا و در راه خدا سفر را آغاز كنيد، نيرنگ و حقّه نزنيد، مثله نكنيد، سالخوردگان، كودكان و زنان را نكشيد، درختى را نبريد مگر مجبور شويد.