فصل دوم فقه و مصاديق ترور

گفتيم كه در عهدنامه‌هاى بين‌المللى و منطقه‌اى، علاوه بر تعريف كلى و ماهوى ترور، تعدادى از جرائم به عنوان مصاديق جرم تروريستى معرفى شده‌اند، مانند به خطر انداختن جان، آبرو، آزادى، امنيت و حقوق مردم و نيز به خطر انداختن محيط زيست، تأسيسات و اموال عمومى و خصوصى، ايجاد خطر براى منابع ملى، تأسيسات بين‌المللى، تهديد ثبات، تماميت ارضى، وحدت سياسى و حاكميت كشورهاى مستقل، گروگان‌گيرى، تعرض به سران و كسانى كه مصونيت بين‌المللى دارند و مانند آن.

جرائم فوق طيف‌هاى وسيعى از جرائم عليه اشخاص، اموال و مالكيت، امنيت و آسايش و مصالح عمومى را دربر مى‌گيرد. هر يك از اين جرائم در صورتى كه شاخص‌هاى ترور را داشته باشد به عنوان ترور تحت پيگرد قانونى قرار مى‌گيرند. در اين قسمت از كتاب به دنبال آن هستيم كه ببينيم از اين گونه جرائم در فقه با چه عنوان‌هايى ياد شده و چه مجازات‌هايى براى هر يك در نظر گرفته شده است. عنوان‌هاى فقهى كه بر جرائم فوق قابل انطباق هستند عبارتند از 1. محارب،2. مفسد فى الارض،3. فتك و غيله 4. محتال و مبنّج 5. طليع و ردء. با معانى هر يك از اين عنوان‌ها در بخش اول آشنا شديم. در اينجا مصاديق ترور را كه در عهدنامه‌ها آمده، با عناوين فوق تطبيق كرده و حكم فقهى هر يك از اين مصاديق را بيان مى‌كنيم.

1. نا امن كردن راهها و اقدام بر ضد وسائل حمل و نقل

هواپيماربايى، حمله مسلحانه به فرودگاه‌ها و بنادر، تصرف و غارت كشتى‌هاى غيرنظامى از اقدامات تروريستى شايع بين‌المللى است. از ديدگاه فقهى جرائم فوق از مصاديق روشن