(--> چاه آب)

آب چشمه --> چشمه

آب حمّام

آب حمّام: آب حوضچه‌هاى داخل حمّام.

امروزه آب دوش و شير جايگزين حوضچه‌هاى قديم شده و همان احكام را دارد. از آن در باب طهارت بحث شده است.

آب حمّام متّصل به منبع، در نجس نشدن با ملاقات نجاست ـ جز در صورت تغيير بو، رنگ يا مزه(--> تغيّر)ـ حكم آب جارى(--> آب جارى)را دارد؛ ليكن در اينكه شرط است منبع يا مجموع آب منبع و آب حوض يا به اضافه آب داخل لوله به قدر كرّ(--> آب كرّ)باشد يا كرّ بودن اصلا شرط نيست، اختلاف است. قول اول به اكثر، بلكه مشهور نسبت داده شده است.

آب حمّام در صورت نجس شدن، با اتّصال به منبع و آميخته شدن آب منبع با آب نجس و زوال تغيّر ـ به شرط كرّ بودنِ منبع ـ پاك مى‌شود. در حصول طهارت به مجرّد زوال تغيّر بدون آميخته شدن، اختلاف است.(1)

آب خالص

آب خالص: آب غير آميخته با چيزى ديگر.

حكم آن در باب طهارت آمده است.

يكى از غسلهاى سه گانه ميّت(--> غسل ميّت)غسل با آب خالص است(1)كه از آن به «آب قراح» تعبير مى‌شود و مراد از آن آبى است كه با سدر(--> سدر)يا كافور(--> كافور)مخلوط نباشد.

اگر سدر و كافور پيدا نشود،(2)يا استعمال آن از نظر شرع ممنوع باشد ـ همچون ميّت مُحرم(--> احرام)كه غسل دادن او با آب مخلوط به كافور جايز نيست(3)ـ به جاى غسل با آب سدر و كافور با آب خالص غسل داده مى‌شود.

• (1)جواهر الكلام 4/ 131
• (1)العروة الوثقى 1/ 41 ـ 42 ؛ مستمسك العروة 1/ 186 ـ 189 .
• (2)العروة الوثقى 1/ 392
• (3)جواهر الكلام 18/ 421 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 70 .