ازسوى‌ديگر قريش انتظار مرگ پيامبر (ص) و بر چيده شدن بساط اسلام را داشتند، چرا كه مى‌گفتند او بلا عقب است، قرآن مى‌گويد تو بلا عقب نيستى، دشمنان تو بلا عقب‌اند! (ج 375/27.)

ب ت ك

فَلَيُبَتِّكُنَّ‌: (نساء/ 119.)[*]

چنان كه «راغب» در كتاب مفردات مى‌گويد از مادّۀ «بتك» به معنى «بريدن و قطع كردن» است.

معناى اين واژه با معنى كلمۀ «البتّ‌» نزديك است با اين تفاوت كه «بتك» در بريدن مو و اعضاى بدن به كار مى‌رود، چنان كه گفته مى‌شود: بتك شعره و أذنه «مو و گوشش را بريد» و نيز عبارت: سيف باتك «شمشير تيز و برندۀ اعضا».

و امّا واژۀ «البتّ‌» در بريدن ريسمان و مفصل و پيوستگى استعمال مى‌شود، مانند:

بتتّ الحكم بينهما «ميانشان حكم و داورى را فيصله دادم و قطع كردم»[**].

به هر حال، آيۀ مورد بحث اشاره دارد به يكى از اعمال زشت و خرافى جاهليت كه در ميان بت‌پرستان رايج بود به طورى كه گوش بعضى از چهارپايان را مى‌شكافتند و يا بكلى قطع مى‌كردند و سوار شدن بر آنها را ممنوع مى‌ساختند و نيز هيچ‌گونه استفاده از آنها نمى‌كردند. (ج 137/4.)

[*]... وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذٰانَ اَلْأَنْعٰامِ‌...«... و به آنها دستور مى‌دهم كه (اعمال خرافى انجام دهند و) گوش چهارپايان را بشكافند...» نساء/ 119.

[**] مفردات، راغب، ماده «بتك».