بعضى معتقدند اين چشمه داراى يك نوع آب معدنى بوده كه هم براى نوشيدن گوارا بوده و هم اثر شفابخش براى بيماريها داشته، هرچه بود لطف و رحمت الهى بود، دربارۀ پيامبرى صابر و شكيبا.

دربارۀ بيمارى ايوب گفته شده كه ناراحتى و رنج او مدت هفت سال و به روايتى هيجده سال طول كشيد و كار به جايى رسيد كه حتى نزديكترين ياران و اصحابش او را ترك گفتند، تنها همسرش بود كه در وفادارى نسبت به ايوب استقامت به خرج داد، و اين خود شاهدى است بر وفادارى بعضى از همسران! امّا در ميان تمام ناراحتيها و رنجها آنچه بيشتر روح ايوب را آزار مى‌داد مسئله شماتت دشمنان بود، (به‌ويژه آنجا كه جمعى از راهبان بنى اسرائيل به ديدنش آمدند و گفتند: تو چه گناهى كرده‌اى كه به اين عذاب اليم گرفتار شده‌اى‌؟!) لذا در حديثى مى‌خوانيم: بعد ازآن‌كه ايوب سلامت خود را بازيافت و درهاى رحمت الهى به روى او گشوده شد از او سؤال كردند بدترين درد و رنج تو چه بود؟ گفت: شماتت دشمنان! (ج 477/13 تا 480، ج 293/19 تا 297.)

ا ى د

ايد: (بر وزن صيد)، (ذاريات، آيه 47.)[*]

بعضى از مفسران «ايد» را به دو معنى تفسير كرده‌اند: «قدرت» و «نعمت»، در حالى كه «ايد» از نظر لغت به معنى قدرت است، ولى «يد» (به معنى دست) كه جمع آن «ايدى» و جمع جمع آن «ايادى» مى‌شود به معنى قدرت و نعمت، هر دو آمده است[**].

[*]وَ اَلسَّمٰاءَ بَنَيْنٰاهٰا بِأَيْدٍ وَ إِنّٰا لَمُوسِعُونَ‌.«ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آن را وسعت بخشيديم» ذاريات/ 47.

[**] ما در توضيح آيۀ 17 سورۀ ص بعد از مطلب فوق، در شرح واژۀ «ذا الايد» به پيروى از مرحوم