1) جمعى از مفسران از اهل تسنن معتقدند كه منظور از «اولوالأمر» زمامداران و حكام و مصادر در امورند، در هر زمان و در هر محيط، و هيچ‌گونه استثنائى براى آن قائل نشده‌اند و نتيجۀ آن اين است كه مسلمانان موظف باشند از هر حكومتى به هر شكل پيروى كنند، حتى اگر حكومت مغول باشد.

2) بعضى ديگر از مفسران مانند نويسندۀ تفسير المنار و تفسير فى ظلال القرآن و بعضى ديگر معتقدند كه منظور از اولوالأمر نمايندگان عموم طبقات، حكام و زمامداران و علما و صاحب منصبان در تمام شئون زندگى مردم هستند، اما نه به طور مطلق و بدون قيد و شرط، بلكه اطاعت آنها مشروط به اين است كه برخلاف احكام و مقررات اسلام نبوده باشد.

3) به عقيده بعضى ديگر منظور از «اولوالأمر» زمامداران معنوى و فكرى، يعنى علما و دانشمندانند، دانشمندانى كه عادل باشند و به محتويات كتاب و سنت آگاهى كامل داشته باشند.

4) بعضى از مفسران اهل تسنن معتقدند كه منظور از اين كلمه منحصراً خلفاى چهارگانه نخستينند و غير آنها را شامل نمى‌شود، و بنابراين در اعصار ديگر «اولى‌الامر» وجود خارجى نخواهد داشت.

5) بعضى ديگر از مفسران، اولوالأمر را به معنى صحابه و ياران پيامبر (ص) مى‌دانند.

6) احتمال ديگرى كه در تفسير اولوالأمر گفته شده، اين است كه منظور فرماندهان لشكر اسلامند.

7) همه مفسران شيعه در اين زمينه اتفاق نظر دارند كه منظور از «اولوالأمر» امامان معصوم مى‌باشند كه رهبرى مادى و معنوى جامعۀ اسلامى، در تمام شئون زندگى از طرف خداوند و پيامبر (ص) به آنها سپرده شده است، و غير آنها را شامل نمى‌شود و البته كسانى كه از طرف آنها به مقامى منصوب شوند و پستى را در جامعۀ اسلامى به عهده بگيرند، با شروط معينى اطاعت آنها لازم است، نه به خاطر اين كه اولوالأمرند، بلكه به خاطر اين كه

(وَ اَلرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ ذٰلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً.«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد!اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا را و صاحبان امر را،و هرگاه در چيزى نزاع كرديد آن را به خدا و پيامبر ارجاع دهيد اگر ايمان به خدا و روز رستاخيز داريد،اين براى شما بهتر و عاقبت و پايانش نيكوتر است»نساء/59.